Σταδιοδρομία και κινητικότητα

Χαράζοντας τη πορεία ως φοιτητής

Στο προσωπικό χρονοδιάγραμμα του κάθε φοιτητή, το σύνηθες είναι μετά το πέρας των σπουδών, είτε να  επιχειρήσει να ενταχθεί στην αγορά εργασίας, είτε να συνεχίσει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο, κάνοντας εξειδίκευση στο αντικείμενο του, ή ακόμη και μια στροφή αλλάζοντας τελείως τον τομέα του πρώτου προγράμματος σπουδών. Με ή χωρίς μεταπτυχιακό, ο μέσος νέος αντιμετωπίζει εμπόδια στη προσπάθεια αυτή και δεν είναι άλλα από την έλλειψη προϋπηρεσίας και μαλακών ή οριζοντίων δεξιοτήτων (soft skills), μη γνωρίζοντας τον τρόπο να καλύψει αυτά τα κενά ως φοιτητής.

Η σύγχρονη πραγματικότητα, βρίσκει τον κάθε πρωτοετή μετά τις πανελλήνιες, να θεωρεί τη σχολή, ως ένα μονόδρομο, που καταλήγει σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, χαράζοντας και στηρίζοντας την πορεία αυτή αποκλειστικά με σκληρές ή κάθετες δεξιότητες (hard skills), δηλαδή τεχνικές δεξιότητες που αφορούν ειδικά το επάγγελμα και μπορούν να διδαχθούν σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Τα soft skills έρχονται και κερδίζουν έδαφος έναντι των hard skills και αφορούν χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του καθενός, όπως επικοινωνιακές δεξιότητες, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και διαχείρισης χρόνου κ.λ.π., ενώ αποκτώνται αποκλειστικά μέσω της εμπειρίας. Και με τι εμπειρία μπορεί να αποκτήσεις τέτοιες δεξιότητες σε προπτυχιακό επίπεδο;

Η χρυσή επιλογή δραστηριοποίησης κι απόκτησης εμπειριών κατά τη φοιτητική ζωή είναι ο εθελοντισμός, κάτι όχι και τόσο διαδεδομένο στον Ελλαδικό χώρο, αλλά κάτι αυτονόητο κι απαραίτητο στο εξωτερικό. Εθελοντισμός που μπορεί να αφορά είτε το αντικείμενο σπουδών, είτε κάτι επιστημονικό ακόμη και κοινωνικό, μια πληθώρα επιλογών για τα ενδιαφέροντα του κάθε νέου. Δεν θα αποτελούσε κάτι λιγότερο από εμπειρίες στα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής -συνεργασία με άτομα της ηλικίας σου και μη, οργάνωση project με ανάλυση χρονοδιαγράμματος και υπολογισμό ρίσκου, ιδέες και καινοτομία, marketing, οικονομική διαχείριση και πολλά άλλα- δεξιότητες που δε μπορούν να καλλιεργηθούν από μια απλή ομαδική εργασία στη σχολή.

Καλύπτοντας το κενό των δεξιοτήτων, γεγονός πολύ σημαντικό, καθώς είναι ζητούμενο από τους σύγχρονους εργοδότες, φτάνουμε στο κενό της προϋπηρεσίας, που βασανίζει περισσότερο τους τελειόφοιτους. Εύλογα τίθεται το ερώτημα, για την δυνατότητα προϋπηρεσίας πριν καν να βγεις στην αγορά εργασίας. Κι όμως, είναι κάτι πιο απλό, που μπορεί να επιλυθεί με την πραγματοποίηση πρακτικής άσκησης  προς το τέλος των σπουδών, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό μέσω Erasmus placement ή άλλων οργανισμών, ακόμη και τα πρώτα χρόνια των σπουδών με κάποιο χρηματοδοτούμενο summer school. Με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει η δυνατότητα να παρουσιάσεις κάποιο από τα παραπάνω ως προϋπηρεσία, χτίζοντας το προφίλ σου ως φοιτητής και δείχνοντας έτσι στον εκάστοτε εργοδότη μια δυναμική.

Αποδεικνύοντας ότι ενώ υπάρχουν ορισμένοι βασικοί οδηγοί και ποικίλοι τρόποι για να εφοδιαστεί κανείς σε προπτυχιακό επίπεδο για την αγορά εργασίας, είναι αναγκαία η συνειδητοποίηση, ότι τα φοιτητικά χρόνια αποτελούν επένδυση για το μέλλον του καθενός. Η ουσία του άρθρου αφορά την στρατηγική επιλογή σπουδών κι όχι επαγγέλματος, χτίζοντας το ατομικό προφίλ με γνώσεις και δεξιότητες, εύκολα μεταβιβάσιμες από ένα πλαίσιο σε ένα άλλο, ώστε να διευκολύνεται ο ελιγμός σε αλλαγή αντικειμένου σπουδών αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο.